Hip-hop w szczególności kojarzy się z muzyką, niemniej jednak termin ten jest znacznie szerszy. Czym dokładnie jest wobec tego hip-hop?
Terminem tym określa się zarówno styl muzyczny, jak i miejską kulturę, które mają swoje początki w społecznościach afroamerykańskich Nowego Jorku w latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku.
DJ Afrika Bambaataa, amerykański muzyk, wokalista i kompozytor, który uznawany jest także za jednego z pionierów hip-hopu, wskazuje, że hip-hop bazuje na czterech głównych filarach – są to rap, DJ-ing, b-boying (breakdance) i graffiti. Również innym ważnym elementem jest beatbox – forma rytmicznego tworzenia dźwięków z użyciem narządów mowy.
Sama nazwa hip-hop pochodzi od dwóch slangowych określeń, a mianowicie „hip”, co oznacza „obecny”, „teraźniejszy”, a także „hop”, który jest określeniem na specyficzny sposób poruszania się. Po raz pierwszy termin został użyty przez Keitha „Cowboya” Wigginsa, który użył go w 1978 roku.
Za tradycyjne miejsce powstania hi-hopu uważa się amerykański Południowy Bronx w Nowym Jorku, skąd kultura i muzyka rozprzestrzeniła się na cały świat. Muzyka, której charakterystycznym elementem było zapętlanie jakobity, a także sampling, szybko zyskała wielu naśladowców i fanów. Do muzyki dołączył również rap, czyli ekspresja wokalna polegająca na rymowanym i rytmicznym wypowiadaniu słów, a ponadto beatbox. Później kultura została uzupełniona o specyficzny styl ubierania się oraz taniec, tworząc w ten sposób podwaliny dzisiejszego, nadal popularnego hip-hopu.
